uzaklarda ve bir rüya gibi uzaklarda

Canan Yıldırım

I.

her şeyi söylemesen

çok tanımasan, tokmağı çalmasan

uzatmak için öğrenmek

istemediklerin hareket mesafeli bir araçta

düşünmek için çok ses bağlamı var

bu sabahı bitirmek için ne yaptın

camın yansımasından gün

koparma örümcek izliyordum

az kalsın cümleme başkasından giriyordum

kekik topluyordum o yoldan

oradan kopar, onu tebaasından ve

bankaları ikna odaları biliyordum

kırmızı noktalar karanlık olunca

şekilli korku tasvirleri, komplo teorileri

kaybolma provasına dehşet sürüyordum

ben, kartım ve yükleme noktaları

o, raylar ve hız cisimleri

cam kenarında soğuk soğuğa

mesafeli görüş sözleşmesi okuyordum

neden benzemesin hepinize

bugün çıkan tekerleğin farlarıyla

gözüme kırıldığını gördüm

II.

üzdüm, patronlar patronluk taslamadı

gül devşirip yazılan mesajlardan

ancak fidan büyütebilirdi

medeniydi, üzdüm, kullanmadım bekçileri

bir savunmaydı, izoleydi, çapraz sarıldı gün batımı

parmaklar tastamam ipe dizildi

tarih vücudu iade eder

bir şey baştan aşılır yeniden

bozgunlara kaynarız

dünyayla dün olmak arasına

şehirlerden ülke sarı yalnız bir terlik gibi döner

lüksümüz hata dalından kopardığı

toplumsal bir seansta

bitkiyi kurutmakla meşgul

vitrinler avcumuza bakar falımız

misal insan ölür hem de doğmamak üzere

buna şaşılmaz herhangi bir kalede

unutmayalım süreler uzar, hep olur bu

imtina olur biri birini tanıyorsa sırtından

eskimez bir merhaba der

yeni tanrılarımız rafine içkin bakışlarla

leyleklerin yer değişmesi

yoksunluğu hatırlamaya yarayan ne varsa

üzdüm, ötesinden su içmeye alışarak

döktüm saçtım bütün boncuklarımı