İşiniz ne, şiir okuyun!
Nur Alan
Aslı Serin’in geçen bahar aylarında çıkan üçüncü kitabı “Değil”i okurken ringlere çıkmış bir “merhaba, ben Aslı” görüyoruz. Serseri ve sert yumruklarını “katılaşan” yerlerimizde hissediyoruz. Dansın en şiddetli biçimi olarak nitelediği bu boks performansı fillere, çimenlere, karıncalara, seslere, renklere “n’aber lan” demenin değillerine, olmazlarına olurlu yollar arar gibi. Söyleyebilen bir şey olarak Aslı kendinden başlayarak isminin çağrışımlarıyla verdiği kavgayı öyle yakından, sanki içimizden bağırıyorken öyle güzel. Yas tutmaların evrelerine, tüm tesellicilere, kategorilere, tiklenen hedeflere, kullanım sürelerine, eskiyen bozulan tükenenlere nanik yapıyor. O kaddar sahici, yani sürtünmesi yüksek, diklenen, harbici diliyle “baştan başlamalı” diyor her şeye.
“İçses, bu bahsi kapa.”
Güvende ve her şeye karşı yapmacıklığımıza inat, insan bu “boru değil”i değilliyor, ayıplarımızı açık eden güneşten, dışarılardan; karanlığa, ev içlerine çağırdığı “Sevgilimle biz vampir olmaya karar verdik” dediği Alacakaranlık şiiri.
Kan Avı Kim Ki Duk’a selam çakarken, benim de kalbimi bir daha fethetti. Okuyun lan, işiniz ne!
