Ece Apaydın

Melez

Organikleşen kod ve maskların burnu kalkmaz
çene kemiği konuşmayı bırakır – köpük kırıcı kordon
o periyot dolu sisler de kabataslak
– bir fantom şekli bozulmuş yapı süvarileri
size gelirken nasıl giyinmeli

bu filtre zevklerin aşıkları için
varoluş haftaları kuşak değişimleri
fazın merhametine kaldı – liman fokları
gibi zıplayan zincirlerin bırakılma zamanı
galoşlarım 
beni limanlara taşıdı
maskemi lirizme sürülen
– pembe buzla tatlandırdı

uzun uçlarla dumanı ışıklara üflemek
benim sisli duvağımı yavaşça gevşetiyor
yönsüz bir çalı – ölü bir köşe
– neşeyle  melezlenen kaç kollu bir ahtapot 
vantuzlanmış
kağıt kesiği ete


bir retina tarayıcı – iş yükü altında sis bulutları
hayatımın kalanını süpürdü
en yüksek vazoları – şimdi asılları 
pekin müzesinde olan
agresif savaşçı – pasif bağışlayıcı
ayağımı kaydırdı

gördüğüm renkler için saf tutmakla
kararlı yanlış bir itaat her parıltıda
– boynu
içine çökerdi – omuzları sarkıktı
bir maddenden çıkıp gelen – işlenmiş
mücevher – ilksel zincir halkası
– dans ederdi
edebi coşkunun çocuksu halleri

ve yuva içinde dönmeyen 
ismim o borsa şekerinin altında
ve bastonlu larvalar
bu bana adil gibi geldi
turkuvaz nişteki
budalar