Betül Aydın

Biz bize benzemeyiz

sağlam giysi çıkardı bana ama kim
mat ince kumaştan fışkıran fırçalar mı yoksa kirli mi resim
elbisenin içinden kayıp, kayıp zamana alegori;
-başlıyoruz değil mi?-
kendime ağır geliyorum.


nabız yoklamasına var yazılmanın şaşkınlığıyla
yan masadan bir bardak su alıyorum.
‘ip hafifletir mi’ diye düşünerek içiyorum
boğazımı düğümlüyor ip
ip kusuyorum gece dümdüz
dizlerimin üstüne çömelik kunduz konuşmadan dursa
hissediyorum orada yok hiç gündüz.
yapraklara bakıp essin diyorum tabii ki
ne olacaksa olsun
dizlerimin üstüne çıkamıyorum kapı açık 


turuncu çoraplarım ikisi birden suya düşmüş
olacak şey değil olmuş işte diyorum 
bir şey olmuş belli.
gözlerim oyalamak istiyor beni 
galiba o kurbağayı görüyorum neden duruyor kımıltısız
bir bacağından tutup suya daldırıyorum kurbağayı çık
aldırmaz olur muyum yaşama aldırıyorum
ki hüzün yüz otuz gram neşe birkaç ceviz
kırdırıyorum kemikler uyuşmuşken
niye ben olmuyorum.
gözlerim oymak istiyor beni dur diyorum
damar var burada yan bak, dikme bana ne giysi neyse ne

nefesimi alıyorsun vermezsen ölürüm
abartmıyorum konuşurken de uykuda değilim
gece dalsam derin uykuya yetmiyor az
dalmak boğulmuyorum ama
dinlenmek istiyorum gün içinde dingin olmak güzel olurdu
ben dikiliyorum dineliyorum anların durumlar hanlarında 
dilenci gibi görünen bir tarafım mı var sahi
kendimi kandıracak cazip zaaflar tanıyorum
ama o zaaflar beni tanımıyor gibi yapıyor bana
buna aldırmıyorum işte gönül de koymuyorum kendime
ben epey yoksulum
tutunca nefesimi onunla bir gün boyunca idare ediyorum.


biz adamları kadınları ayrı komayız
olmayan bir manadan söz çıkarmayız
kemik kırılınca susan tamam
ama zor küser çok gülümser 
görürken kör numarası yapmayız
bizi dilencilerden ayıran bu


yanlış çıkardığım notanın ceremesini çekerken
çok sigara sabah acı ağızla yine hiç konuşma
oluyor bunlar
açıklama mı
kime ne yaptığımı ben neden ilk defa dışımdan duyuyorum 
ben bilmiyorum diyorum ya hep 
yemin ederim ben sizin bildiklerinizi bilmiyorum
beni kendinle yargılama utan utan utah eyaletine kadar
uzak söylerim bak karıştırırım benimi sana
ama sen yok gibi 
biz yine ne hikmetse yoksul gibi davranmaktan
usanmayız
çünkü kadehimiz ayrı kırılmış
bizi elinde tutan içememiş
kime ne anlatıyoruz
yutkundun mu sen?