aşk için’e giriş:
Robert Creeley
Birisi nerede tökezlerse tökezlesin (herhangi bir yere giderken) en azından, deyim yerindeyse, tanrının kutsadığı o ya da bu adımı atması için bir yol veya bir zaman kalacaktır. Bu şiirlerin bu tür yerler olarak düşünülebilmesi oranında, bunlar tökezlenip içine düşülmüş şiirlerdir: Bir geceyi belki biraz ısıtmak için, yanlış yönlendirilmiş niyet doğrusuna varmıştır ve aynı biçimde, ani bir aşk an’ı ve sevilmiş olmak, burasıyla birlikte bir adam bir dünyayı (kendi aklınınkini) icat etmiştir.
Şimdi bana öyle geliyor ki bu şiirleri bir okuyucunun bileceğinden daha az biliyorum, en azından onları yazdığım (varsa böyle biri) okurdan. Memnun etmeyi ne kadar da seviyor olmalıyım! Kesintisiz bir ilgi konusu.
Bununla birlikte yukarıda söylediklerim umutlu ve şatafatlı ve tümüyle doğru değil. Şiir yazıyorum çünkü bu beni memnun ediyor, hem de çok — bence bu doğru. Her durumda, yaşayabildiğimiz gibi yaşıyoruz, her günü baştan — ve saymanın bir faydası yok. Veya örneğin, yaşanabilecek olandan daha fazlasını da yaşayamıyoruz. Şiiri bu olguya yaklaştırabileceğim kadar yakın istiyorum veya olguyu kendime yaklaştırabileceğim kadar.
1962
