Natama’ya katkıda bulunmak ister misiniz? Merhaba, 2013 yılından beri yayımlanan Natama Şiir ve Şiir Eleştirisi dergisine katkıda bulunmak ister misiniz? Adresinizi adınız ve telefonunuzla birlikte gönderirseniz dergimizin bir yıl boyunca çıkaracağı sayıları adresinize ulaştırabiliriz. Email: natamadergi@gmail.com Alper Öz / TR43 0006 4000 0016 1081 5260 01 Yıllık Katkı Bedeli: 300 TL

Politik ama Bacağımın üstüne attığım Bacağımın arasında ezilir Kafam Kızardı babam hissedemediği halde. Karanlıkta sardım hep folyo kağıdı Üzerine şizofrenik metalin Sonra açıldı ışık. Yabancıydı Anahtar bana. Olamaz sansürün sansürlenmesinden daha Politik bir tavır ki Ne anlarım hiç ne de bilirim Politikayı. Kuşun gövdesinden daha ince, Az! tüyü de ona göre kedimin, Karşısında yaptığım mastürbasyon iğreti fakat Uyuyordu o boşlukta Bir aralık yalnız önünde penceremin. Sorun değil. Fosil zaten. Hayır içeriden hayır dışarıdan Çıkan Yalancı! dolup kokan süt benzeri Ucundan tutamadığım. Kanlı göze yapılan ikame öldürürdü benide eğer gerçekten Mutlu olsaydım bakarken bu beyaz tarafıma. Nedir bu? Hiç anlamıyorum politikadan

Dağ gölü değişen şeyleri anladım buzun kırılma noktasını uğultusunu bilmenin gün doğumunda balıkçıllar inecekti yüzüme bir dağın yankısı yankıyı sudan bir yel ayırabilir seni benden ayak izlerine dökülecek su ki öyle sarılmıştım sana bir Monet resmine ansızın yerleştiğimizde nilüferlerden önce

Hayat biraz şeydir Yani yürürüm, gök ağarır ve kesintili sevilirim bundan; bir yerden dönmenin ya da bir yerden gelmenin diline benziyor hayat. Nasıl ki, aşağıya inanmayanlardan ve insanlardan geliyorsak işte öyle ve öyle işte Sırf olmasa da yine de bundan. Hayat biraz şeydir Dur durak bilmeden, kahrolsun denilir bir şeyler, hayat…

Kızıl şenlik “Her dinleyişte yeniden – ve her inleyişte gün yeniden; başlar – biter.” Gece; yüzlercesi birden havalanan cam parçacıklarının arasında gömüldüğü eski bir tanımlama – ama! Ama her okunan duada üzerinde yürüyebildiğimiz kavramlardan biri; hem dünyevi hem kutsal – hem yepyeni hem epeski – hem komedi hem tragedya, ve su kanallarının içine yapılmış bir işleme…

Ayak dublörü birbirini kemiren ağaçlar arasında siliyor parmaklarını alacakaranlığın mendiliyle diz mağarasında reçine kokulu sandalların geçişi -gizli ufuk- taklit ederek heyecanı yeryüzünün hiçliğinde narin bacaklar başıboş söğütlerle yürümek gölgesini uluyan sis içinde -eski kartpostallar- aynada usulca terk edilen nişanlısı düşün

Ölümden başka hayatın anlamı şiir şiire açılmıyor insan insana nispet isi kaplamış insan insana göz gözü görmüyor ekmek al eve git yeni şiirden daha önemli meseleleri var türkiyenin kıyametin sırası değil ölümün de serbes piyasanın tadını alıyor ülke ölü ne ki öylece duruyor işte dili kapat [arkadan iki pens] bütün yorumlar yanlış işler bir türlü düzelmiyor yine de beyin anlamayı seviyor bir bomba tutkusuyla…

Biz bize benzemeyiz sağlam giysi çıkardı bana ama kim mat ince kumaştan fışkıran fırçalar mı yoksa kirli mi resim elbisenin içinden kayıp, kayıp zamana alegori; -başlıyoruz değil mi?- kendime ağır geliyorum. nabız yoklamasına var yazılmanın şaşkınlığıyla yan masadan bir bardak su alıyorum. ‘ip hafifletir mi’ diye düşünerek içiyorum boğazımı düğümlüyor ip ip kusuyorum gece dümdüz dizlerimin üstüne çömelik kunduz konuşmadan…

Mahallemizin en seri katili Beni de öldürünce mahallenin en seri katili oluyormuşsun bilmiyordum bir yılda altı leş -biri ben oluyorum- birkaç alkolik, iki depresif, mebzul miktarda keş epeyce de melankolik bırakmışsın tebrik ederim. içlerinde yaşlı amcalar bile var kadınlar var ya kadınlar ama acının dozunu iyi ayarlıyormuşsun öyle diyorlar harbiymişsin sen de perişan oluyormuşsun kurbanla beraber belki şehir efsanesi belki…